Τῌ ΚΥΡΙΑΚῌ ΕΣΠΕΡΑΣ

Εἰς τό, Κύριε, ἐκέκραξα, Προσόμοια.

Στιχηρὰ Δεσποτικά.

Ἦχος βαρύς. Σήμερον γρηγορεῖ ὁ Ἰούδας.

Ἆρόν σου ὦ ψυχή μου τὸ ὄμμα, καὶ Θεοῦ ἐνατένισον, τῇ οἰκονομίᾳ, καὶ τῇ εὐσπλαγχνίᾳ, πῶς οὐρανοὺς κλίνας, ἦλθεν ἐπὶ γῆς, ἵνα ὑψώσῃ σε ἐκ τῆς ταλαιπωρίας σου, τῶν παθῶν, καὶ στήσῃ σε, ἐν πέτρᾳ τῆς πίστεως, βαβαὶ φρικτοῦ θαύματος! Δόξα τῇ κενώσει σου Φιλάνθρωπε.

Βλέψον σου τὰ παράνομα ἔργα, ὦ ψυχή μου, καὶ θαύμασον, πῶς σε γῆ βαστάζει, καὶ σκηπτὸς οὐ φλέγει; πῶς ἄγριοι θῆρες οὐκ ἐσθίουσί σε; πῶς δὲ καὶ ὁ Ἥλιος ὁ ἄδυτος, ἐλλάμπων σοι, ἀεὶ οὐκ ἐπαύσατο; ἀνάστα, μετανόησον, βόησον πρὸς Κύριον. Ἥμαρτόν σοι ἥμαρτον, ἐλέησόν με.

Ἔχοντες ἐπὶ σοὶ τὰς ἐλπίδας, παντοδύναμε Κύριε, σὲ ἐκδυσωποῦμεν, παντοίων κινδύνων, παθῶν τε τῆς ζάλης ἡμᾶς ἐκλυτροῦσθαι, ὅπως τὴν ζωὴν ἡμῶν εἰρηνικῶς διάγωμεν, καὶ ἐν καθαρότητι, βιώσαντες, εὕρωμεν, ἐν ἡμέρᾳ κρίσεως, εὐμενῆ σε Δεσπότην καὶ ἵλεων.

Ἕτερα Στιχηρά. Τῶν Ἀσωμάτων.

Ξύλον ζωῆς.

Φλόγα πυρὸς τοὺς Ἀγγέλους, Χριστὲ ἀπειργάσω, τούτων ἡμῖν τὸ θερμὸν ὑπεμφαίνων, καὶ πνεῦμα πάλιν τὸ ταχὺ διαγράφων. Παντοδύναμε Κύριε, δόξα σοι.

Σῶσον ἡμᾶς προστασίαις, Κύριε τῶν Ἀγγέλων, πλῦνον ἡμῶν τῶν πταισμάτων τὸν ῥύπον, τῆς ἁμαρτίας τὰς οὐλὰς ἐξαλείφων, ἵνα κράζωμεν, Κύριε δόξα σοι.

Τὰ Σεραφείμ, Χερουβείμ, Ἄγγελοι καὶ Δυνάμεις, θρόνοι, Ἀρχαί, Κυριότητες πᾶσαι, σὺν Ἀρχαγγέλοις καὶ λαμπραῖς Ἐξουσίαις, σοὶ κραυγάζουσι, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα· καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ὅμοιον.

Σοὶ τῇ Μητρὶ τοῦ Θεοῦ, Χαῖρε σὺν τῷ Ἀγγέλῳ ἀναβοᾷ, γηγενῶν πᾶσα φύσις, ὡς σωτηρίας τῆς αὐτῶν γενομένη, Θεοτόκε προξένῳ τῷ τόκῳ σου.

Εἰς τὸν Στίχον.

Ἀπόστιχα Στιχηρά. Ἦχος βαρύς. Κατανυκτικά.

Ὡς ὁ ἄσωτος Υἱός, ἦλθον κᾀγὼ Οἰκτίρμον, δέξαι με προσπίπτοντα, ὡς ἕνα τῶν μισθίων σου, ὁ Θεός, καὶ ἐλέησόν με.

Στίχ. Πρὸς σὲ ἦρα τοὺς ὀφθαλμούς μου τὸν κατοικοῦντα ἐν τῷ οὐρανῷ. Ἰδοὺ ὡς ὀφθαλμοὶ δούλων εἰς χεῖρας τῶν Κυρίων αὐτῶν, ὡς ὀφθαλμοὶ παιδίσκης εἰς χεῖρας τῆς Κυρίας αὐτῆς, οὕτως οἱ ὀφθαλμοὶ ἡμῶν πρὸς Κύριον τὸν θεὸν ἡμῶν, ἕως οὗ οἰκτειρῆσαι ἡμᾶς.

Ὡς ὁ περιπεσὼν εἰς τοὺς λῃστάς, καὶ τετραυματισμένος, οὕτω κᾀγὼ περιέπεσα, ἐξ ἐμῶν ἁμαρτιῶν, καὶ τετραυματισμένη ὑπάρχει μου ἡ ψυχή, πρὸς τίνα καταφύγω ὁ ὑπεύθυνος ἐγώ, εἰμὴ πρὸς σὲ τὸν Εὔσπλαγχνον, τῶν ψυχῶν τὸν ἰατρόν. Ἐπίχεε ἐπʼ ἐμὲ ὁ Θεός, τὸ μέγα σου ἔλεος.

Στίχ. Ἐλέησον ἡμᾶς, Κύριε, ἐλέησον ἡμᾶς, ὅτι ἐπὶ πολὺ ἐπλήσθημεν ἐξουδενώσεως, ἐπὶ πλεῖον ἐπλήσθη ἡ ψυχὴ ἡμῶν. Τὸ ὄνειδος τοῖς εὐθηνοῦσι, καὶ ἡ ἐξουδένωσις τοῖς ὑπερηφάνοις.

Μαρτυρικόν.

Δόξα σοι Χριστὲ ὁ Θεός, Ἀποστόλων καύχημα, Μαρτύρων ἀγαλλίαμα, ὧν τὸ κήρυγμα, Τριὰς ἡ ὁμοούσιος.

Δόξα· καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Σήμερον γρηγορεῖ ὁ Ἰούδας.

Τάγματα ὑπερέβης Ἀγγέλων, ὡς Θεὸν σωματώσασα, ἐγὼ δὲ τοὺς πάντας νικήσας ἁμαρτίαις, οἴμοι! δέδοικα, καὶ τρέμω· ὅθεν οὐδαμῶς ἀποτολμῶ παρακαλέσαι σε, Θεοτόκε Δέσποινα· σὺ οὖν μὴ παρίδῃς με, ἀλλὰ σπεῦσον σῶσόν με, ὁδὸν εἰς εὐθεῖαν ὁδηγοῦσά με.

__________

Τῌ ΔΕΥΤΕΡᾼ ΠΡΩΪ

ΕΝ Τῼ ΟΡΘΡῼ

Μετὰ τὴν αʹ Στιχολογίαν, Καθίσματα.

Κατανυκτικά. Ἦχος βαρύς.

Ἔχουσα ψυχή μου, τὸ ἰατρεῖον τῆς μετανοίας, πρόσελθε προσπίπτουσα, ἐν στεναγμοῖς κραυγάζουσα, τῷ ἰατρῷ ψυχῶν τε καὶ σωμάτων. Ἐλευθέρωσόν με φιλάνθρωπε, ἐκ τῶν ἐμῶν πλημμελημάτων, συναρίθμησόν με τῇ Πόρνῃ, καὶ τῷ Λῃστῇ καὶ τῷ Τελώνῃ, καὶ δώρησαί μοι ὁ Θεός, τῶν ἀνομιῶν μου τὴν συγχώρησιν, καὶ σῶσόν με.

Τοῦ Τελώνου τὴν μετάνοιαν οὐκ ἐζήλωσα, καὶ τῆς Πόρνης τὰ δάκρυα οὐ κέκτημαι· ἀπορῶ γὰρ ἐκ πωρώσεως, τῆς τοιαύτης διορθώσεως, ἀλλὰ τῇ σῇ εὐσπλαγχνίᾳ, Χριστὲ ὁ Θεός, σῶσόν με ὡς Φιλάνθρωπος.

Δόξα· καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Θεοτόκε Παρθένε ἀμίαντε, τὸν Υἱόν σου, δυσώπει, σὺν ταῖς ἄνω Δυνάμεσι, συγχώρησιν πταισμάτων ἡμῖν, πρὸ τοῦ τέλους δωρήσασθαι, τοῖς πιστῶς σε δοξάζουσι.

Μετὰ τὴν βʹ Στιχολογίαν, ἕτερα Καθίσματα.

Ὁ τοῦ Πέτρου τὴν ἄρνησιν, τοῖς δάκρυσι καθαρίσας, καὶ τοῦ Τελώνου τὰ πταίσματα, ἐν στεναγμῷ συγχωρήσας, φιλάνθρωπε Κύριε ἐλέησόν με.

Ἑτοιμάζου ψυχή, μου ἐν τῇ ζωή σου, πρὸς τὴν μέλλουσαν ζωὴν μὴ ταραχθῆναι· ἐκεῖ γὰρ οὐδεὶς ὁ βοηθῶν, οὐ πλοῦτος, οὐ δύναμις, οὐ φίλοι οὐκ ἄρχοντες, ἀλλʼ ἡ τῶν ἔργων ἐπίδειξις, καὶ ἡ τοῦ Θεοῦ φιλανθρωπία.

Δόξα· καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Τιμιωτέρα τῶν ἐνδόξων Χερουβεὶμ ὑπάρχεις, Παναγία Παρθένε· ἐκεῖνα γὰρ τὴν θείαν, μὴ φέροντα ἔλλαμψιν, πτέρυξι κεκαλυμμένῳ προσώπῳ, τὴν λειτουργίαν ἐπιτελοῦσιν, αὐτὴ δὲ σεσαρκωμένον τὸν Λόγον, αὐτόπτως ὁρῶσα φέρεις, ὃν ἀπαύστως ἱκέτευε, ὑπὲρ τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Μετὰ τὴν γʹ Στιχολογίαν, ἕτερα Καθίσματα.

Κατανυκτικόν.

Ὁ τοῦ Πέτρου προσδεξάμενος τὰ δάκρυα, καὶ Τελώνην στενάξαντα ἐκ βαθέων δικαιώσας, κᾀμὲ ἐν μετανοίᾳ προσπίπτοντα, οἰκτείρησον Σωτήρ, καὶ σῶσόν με.

Μαρτυρικόν.

Ἅγιοι πρεσβεύσατε, ἄφεσιν δωρηθῆναι ἡμῖν, τῶν πλημμελημάτων ἡμῶν, καὶ τῶν προσδοκωμένων δεινῶν ῥυσθῆναι ἡμᾶς, καὶ πικροῦ θανάτου δεόμεθα.

Δόξα· καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Ὑπερέβης τὰς Δυνάμεις τῶν οὐρανῶν, ὅτι ναὸς ἐδείχθης θεϊκός, εὐλογημένη Θεοτόκε, ὡς τεκοῦσα Χριστόν, τὸν Σωτῆρα τῶν ψυχῶν ἡμῶν.

Κανὼν Κατανυκτικός.

Ἦχος βαρύς. ᾨδὴ αʹ. Ὁ Εἱρμός.

Τῷ συνεργήσαντι Θεῷ, Μωϋσῇ ἐν Αἰγύπτω, ἐξαγαγεῖν τὸν Ἰσραήλ, αὐτῷ μόνῳ ᾄσωμεν, ὅτι δεδόξασται.

Τροπάρια.

Ἐν τῷ πελάγει τῶν δεινῶν, ἐμπεσὼν ἐκβοῶ σοι· Χεῖρά μοι ἔκτεινον, Οἰκτίρμον καὶ σῶσόν με, ὡς τὸν Πέτρον φιλάνθρωπε.

Μετανοοῦντά με Χριστέ, ὡς τὴν Πόρνην, πταισμάτων πολλῶν ἀπόπλυνον, ῥοπῇ τοῦ ἐλέους σου, ἵνα πίστει δοξάζω σε.

Μαρτυρικά.

Ὁ τοὺς Ἁγίους σου Χριστέ, τῇ χωνείᾳ λαμπρύνας, πολυειδῶν αἰκισμῶν, αὐτῶν παρακλήσεσι, σκοτασμοῦ παθῶν ῥῦσαί με.

Ὑπομονῇ τῶν αἰκισμῶν, καθαρθέντες ἡλίου, πλέον ἐξέλαμψαν, οἱ ἅγιοι Μάρτυρες, καὶ τὴν πλάνην ἠμαύρωσαν.

Θεοτοκίον.

Ἡ προστασία τῶν πιστῶν, ἡ τῶν ἁμαρτανόντων, ἐπιστροφὴ πρὸς Θεόν, Παρθένε πανάμωμε, τῇ πρεσβείᾳ σου σῶσόν με.

Κανὼν τῶν Ἀσωμάτων.

Τῷ ἐκτινάξαντι Θεῷ.

Ἀπειροδύναμε Χριστέ, τῷ σῷ φωτὶ καταυγάσας μου τὸν νοῦν, τοὺς Ἀγγέλους σου ὑμνεῖν ἔμπνευσον, ὅτι δεδόξασαι.

Σταθηρὰν ἔχοντες αὐγήν, θεαρχικῆς προϊοῦσαν ἐκ πηγῆς, ἐπουράνιοι Χοροί, ᾄσμασι Χριστὸν γεραίρουσιν.

Θεοτοκίον.

Ὡραιωθεῖσάν σε Ἁγνή, ταῖς θεϊκαῖς ἀγλαΐαις οἱ πιστοί, ἐπιστάμενοι σαφῶς, Χαῖρέ σοι πάντες κραυγάζομεν.

ᾨδὴ γʹ. Ὁ Εἱρμός.

Ὁ στερεώσας τῷ λόγῳ σου τὴν οἰκουμένην, ἥτις οὐ σαλευθήσεται, στερέωσον καὶ ἡμῶν τὴν διάνοιαν, εἰς τὸν φόβον σου Κύριε.

Τροπάρια.

Νυκτὶ ἀτόπων κατεσχέθην ἁμαρτημάτων, φωτὶ μετανοίας με νῦν καταύγασον, Φωτοδότα φιλάνθρωπε, ἵνα πίστει δοξάζω σε.

Αἱ τρίβοι πᾶσαι, ἃς διώδευσα ἐν τῷ βίῳ, ἐν βαράθροις ἡδονῶν με κατεκρήμνισαν, Ἰησοῦ μετανοίας μοι, θείας τρίβους ὑπόδειξον.

Μαρτυρικά.

Γενναιοφρόνως διανύσαντες τὸν ἀγῶνα, ἐπάθλων οὐρανίων ἠξιώθητε, παναοίδιμοι μάρτυρες, ὑπὲρ πάντων πρεσβεύοντες.

Μυρίους πόνους ὑπομείναντες ἀθλοφόροι, μυρίων ἀγαθῶν ἠξιώθητε, μυριάσιν ἑνούμενοι, ἀσωμάτων Δυνάμεων.

Θεοτοκίον.

Μόνη τεκοῦσα τὸν οὐράνιον Βασιλέα, Παρθένε ἐν ἐμοὶ τὴν βασιλεύουσαν, ἁμαρτίαν κατάβαλε, καὶ οἰκτείρασα σῶσόν με.

Κανὼν τῶν Ἀσωμάτων. Ἐστερεώθη τῇ πίστει.

Μεσῖται θείας χρηματίζοντες ἐκφαντορίας, χοροὶ Ἀγγέλων ἀΰλως, κραυγάζετε πάντες· Ἅγιος εἶ Κύριε, ὁ μόνος παντοδύναμος.

Ἀγάπης νόμῳ τὰς θείας, Ἀρχάγγελοι ἐμφάσεις, διαδιδόντες εὐρύθμως, Χριστῷ μελῳδεῖτε· Ἅγιος εἶ Κύριε, ὁ μόνος παντοδύναμος.

Τῆς πρώτης αἴγλης, δευτέρας λαμπρότητος ζηλοῦντες, οἱ εὐσεβοῦντες συμφώνως, Χριστῷ μελῳδοῦσιν· Ἅγιος εἶ Κύριε, ὁ σῴζων τὰς ψυχὰς ἡμῶν.

Θεοτοκίον.

Ὁ ἐκ μὴ ὄντων τὰ πάντα, παραγαγὼν βουλήσει, ἐκ σοῦ Παρθένε τὴν σάρκα, δανείζεται Λόγος, ἄνθρωπος γενόμενος, διʼ οἶκτον ὁ φιλάνθρωπος.

ᾨδὴ δʹ. Ὁ Εἱρμός.

Ἐκάλυψεν οὐρανοὺς Χριστὲ ὁ Θεός, ἐν τῇ σῇ οἰκονομίᾳ, ἡ ἀρετὴ τῆς ἀφράστου, σοφίας σου Φιλάνθρωπε.

Τροπάρια.

Ὁ θέλων πάντας Οἰκτίρμον σῴζεσθαι, σῶσόν με τὸν παραβάντα, σοῦ τὰ προστάγματα Λόγε, καὶ μὴ ἐξουδενώσῃς με.

Ὑπέκυψα τοῖς ἀλόγοις πάθεσι, καὶ τοῖς κτήνεσιν ὁ τάλας, ἐξωμοιώθην, Οἰκτίρμον, Λόγε Θεοῦ οἴκτειρον.

Μαρτυρικά.

Στρεβλούμενοι καὶ πυρὶ καιόμενοι, κατεφλέξατε τὴν πλάνην, ἀναπτόμενοι τῷ ζήλῳ τῆς εὐσεβείας μάρτυρες.

Παράδεισος νοητὸς ἐδείχθητε, μέσον ἔχοντες τὸ ξύλον, τὸ τῆς ζωῆς μακάριοι, Χριστὸν τὸν φυτουργὸν τοῦ παντός.

Θεοτοκίον.

Παρθένε ἁγνὴ θεοχαρίτωτε, χαριτώσασα τὸν νοῦν μου, τοῦ σκοτασμοῦ τῆς ἀγνοίας, τελείως ἐλευθέρωσον.

Κανὼν τῶν Ἀσωμάτων. Ἀκήκοα τὴν ἀκοήν σου.

Ἰάσασθε τὰ τῆς ψυχῆς μου τραύματα, παριστάμενοι Χριστῷ ὡς λειτουργοὶ ἐκλεκτοί, χοροὶ Ἀγγέλων, τοῦτον ἱκετεύοντες.

Στρατεύματα τῶν Ἀσωμάτων Κύριε, τὸν σὸν θρόνον εὐλαβῶς, περικυκλοῦντα τρανῶς, ἀεὶ βοῶσι· Δόξα τῇ δυνάμει σου Κύριε.

Ἐξέστησαν τὰ τῶν Ἀγγέλων τάγματα, καθορῶντά σε Χριστέ, μετὰ σαρκὸς ἐπὶ γῆς, θνητοῖς ἀνθρώποις ἀναστρεφόμενον.

Θεοτοκίον.

Πανύμνητε καὶ Θεομῆτορ ἄχραντε, ἡ τεκοῦσα τὸν Θεόν, ἀνερμηνεύτως σαρκί, σὲ δυσωποῦμεν, πρέσβευε σωθῆναι ἡμᾶς.

ᾨδὴ εʹ. Ὁ Εἱρμός.

Οἱ ὀρθρίζοντες Λόγε, εἰς δόξαν σὴν καὶ αἶνον, ἀνυμνοῦμεν ἀπαύστως, τὸν τύπον τοῦ Σταυροῦ σου, ὂν ἔδωκας ἡμῖν, ὅπλον εἰς βοήθειαν.

Τροπάρια.

Ῥαθυμίᾳ τὸν βίον, ἀνήλωσα καὶ τρέμω, τὸ ἀλάθητον βῆμα, ἐν ᾧ κριθῆναι μέλλω, ὁ ἄσωτος ἐγώ, οἴκτειρόν με Κύριε.

Ὁ τὰ ὄμματα Λόγε, τὰ τῶν τυφλῶν φωτίσας, τῆς ψυχῆς μου τὰς κόρας, δεινῶς ἀμαυρωθείσας, διάνοιξον ὁρᾷν, φῶς τῶν προσταγμάτων σου.

Μαρτυρικά.

Σταθηρᾷ διανοίᾳ, Χριστὸν ὁμολογοῦντες, ὑπεμείνατε πᾶσαν, βασάνων ἀλγηδόνα, γενναῖοι ἀθληταί· ὅθεν μακαρίζεσθε.

Διαπλεύσαντες πᾶσαν, βασάνων τρικυμίαν, προσωρμίσθητε ὅρμῳ, τῆς ἄνω Βασιλείας, γαλήνης ἀληθοῦς, μάρτυρες πληρούμενοι.

Θεοτοκίον.

Διὰ σοῦ Παναγία, ποιήσας μεγαλεῖα, ὁ Θεὸς ὑπὲρ λόγον, ἐκ σοῦ ἐσωματώθη· αὐτὸν οὖν ἐκτενῶς, ὑπὲρ πάντων πρέσβευε.

Κανὼν τῶν Ἀσωμάτων. Πρὸς σὲ ὀρθρίζω.

Ἁγιωτάτοις, καὶ πολυφθόγγοις στόμασιν ᾄδουσι, τὴν ὑπεράρχιον καὶ ὑπέρθεον Ἀρχήν, Σεραφεὶμ ταῖς ἀΰλοις, φωτοχυσίαις πυρσευόμενοι.

Ἱερωτάταις, ὄψεις καὶ πόδας πτέρυξι σκέπονται, θείαν λαμπηδόνα μὴ τολμῶντες καθορᾶν, Χερουβεὶμ τῆς σοφίας, τῆς ὑπερθέου καταγώγια.

Νοήσει θείᾳ, καὶ πανολβίῳ θρόνοι οἱ ἔνδοξοι, ταῖς ὡραιοτάταις ἐντρυφῶντες ἀστραπαῖς, θεωροὶ τῶν ἀῤῥήτων, ὑπερκοσμίως ἀναδείκνυσθε.

Θεοτοκίον.

Ὁ Νοῦς ὁ θεῖος, τῷ ἀνθρωπίνῳ Πάναγνε μίγνυται, ἐν τῇ παναχράντῳ καὶ πανάγνῳ σου γαστρί, ἑνωθεὶς ἀσυγχύτως, ἀναλλοιώτως καθʼ ὑπόστασιν.

ᾨδὴ Ϛʹ. Ὁ Εἱρμός.

Ὁ Ἰωνᾶς ἐκ κοιλίας ᾅδου ἐβόα· Ἀνάγαγε ἐκ φθορᾶς τὴν ζωήν μου· ἡμεῖς δέ σοι βοῶμεν· Παντοδύναμε Σωτὴρ ἐλέησον ἡμᾶς.

Τροπάρια.

Ἐκύκλωσεν ἄβυσσός με πταισμάτων, κατέδυσεν εἰς βυθὸν ἁμαρτίας, ἀνάγαγέ με Λόγε, ὡς ποτὲ τὸν Ἰωνᾶν, ἐκ φθορᾶς πρὸς ζωήν.

Χειμάζει με λογισμῶν τρικυμία, πρὸς ὅρμον με ἀληθοῦς μετανοίας, κυβέρνησον Οἰκτίρμον, ἐν γαλήνῃ συντηρῶν, τὴν καρδίαν μου.

Μαρτυρικά.

Οἱ ἅγιοι, θυρεῷ ἀληθείας, σκεπόμενοι, τὰς ψευδεῖς τῶν τυράννων, ἐξέκλιναν θωπείας, καὶ θανόντες σὺν Χριστῷ βασιλεύουσιν.

Ὑψούμενοι, πρὸς Θεὸν ἐν ἀγάπῃ, ἐμίσησαν τὴν τοῦ κόσμου φιλίαν, οἱ μάρτυρες καὶ φίλοι, τοῦ τῶν ὅλων ποιητοῦ ἐχρημάτισαν.

Θεοτοκίον.

Ὑμνοῦμέν σε, ὑπερύμνητε Κόρη, κυήσασαν ὑπερύμνητον Λόγον, ὃν πᾶσαι αἱ Δυνάμεις, ἀνυμνοῦσιν οὐρανῶν, ἀσιγήτοις φωναῖς.

Κανὼν τῶν Ἀσωμάτων. Εἱρμὸς ὁ αὐτός.

Νεανικῶς, ἀγλαΐαις τῆς Κυριαρχίας, ἀστράπτουσαι, καὶ τὴν ἄῤῥητον δόξαν, τὴν ταύτης ἀνυμνοῦσαι, Κυριότητες ἀεὶ διαδείκνυνται.

Ἐρωτικῶς, δυναστείας τῆς ὑπερδυνάμου, τὴν δύναμιν, κατοπτεύουσαι θεῖαι, δυνάμεις, ἐν ἰσχύϊ, διαμένουσι σαφῶς δυναμούμεναι.

Θεοτοκίον.

Βασιλικῆς, ἐκ φυλῆς προαχθεῖσα Παρθένε, γεγέννηκας ὑπὲρ φύσιν καὶ λόγον, τὸν πάντων Βασιλέα, καὶ παρθένος ἀληθῶς διετέλεσας.

ᾨδὴ ζʹ. Ὁ Εἱρμός.

Κάμινον καιομένην, ἐδρόσισας Σωτήρ, Παῖδας δὲ διέσωσας, ὑμνοῦντας καὶ λέγοντας· Εὐλογητὸς εἶ εἰς τοὺς αἰῶνας Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Τροπάρια.

Θῦσον ψυχὴ θυσίαν, αἰνέσεως Θεῷ, σπεῦσον μετανόησον, ἐν ὅσῳ ἡ πανήγυρις, τοῦ βίου ἐστί, νῦν ἐμπορεύου, τῶν καλῶν τὴν ἐπίδοσιν.

Ἐγγίζει τοῦ θανάτου, ψυχὴ ἡ ἐκτομή, καρποὺς ἀξίους ποίησον, ὅπως μὴ ὥσπερ ἄκαρπον, ἐκβληθήσῃ δένδρον, εἰς πῦρ γεέννης, καὶ θρηνήσῃς ἀνόνητα.

Μαρτυρικά.

Οἱ ἅγιοι τὴν κάμινον, τῆς πλάνης τῶν αἱμάτων, τοῖς ὄμβροις κατασβέσαντες, ἐβόων ὡς οἱ Παῖδες· Εὐλογητὸς εἶ, εἰς τοὺς αἰῶνας Κύριε, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Υἱοὶ φωτὸς γεγόνατε, φωτὶ τῷ ἀκροτάτῳ, ἀνακραθέντες μάρτυρες, καὶ πάντας τοὺς ἐν σκότει, φωταγωγεῖτε, καὶ τῆς ἀπάτης τὴν ἀχλὺν ἐκδιώκετε.

Θεοτοκίον.

Βάτος σε προεικόνιζεν, Ἁγνή, μὴ φλεγομένη· τὸ πῦρ γὰρ ἀπεκύησας, τὸ ἄστεκτον Παρθένε· διὸ βοῶ σοι· Κατάφλεξόν μου, τὰ ὑλώδη παθήματα.

Κανὼν τῶν Ἀσωμάτων. Κάμινον καιομένην.

Δοξολογοῦσιν ἀκλινῶς, τὸν σὸν θρόνον περιεστῶσαι, παντοδύναμε Κύριε, αἳ ἔνδοξοι καὶ λαμπρόταται Ἐξουσίαι. Εὐλογητὸς εἶ κράζουσαι, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Ὁλικωτάταις σε Ἀρχαί, προθυμίαις, περὶ τὴν μίαν ἀρχὴν ἀΰλως στρεφόμεναι, ἐν ἀκαταπαύστοις, δοξολογίαις. Εὐλογητὸς εἶ κράζουσιν, ὁ Θεὸς τῶν Πατέρων ἡμῶν.

Θεοτοκίον.

Μίαν ὑπόστασιν δυσίν, ἐν οὐσίαις Θεογεννῆτορ, Χριστὸν τὸν μόνον φιλάνθρωπον, τὴν φρικτὴν ἐκτελοῦντα οἰκονομίαν, ἄνευ σπορᾶς γεγέννηκας, τὸν Θεὸν τῶν Πατέρων ἡμῶν.

ᾨδὴ ηʹ. Ὁ Εἱρμός.

Τοὺς ἐν καμίνῳ Παῖδας μιμούμενοι, οἱ τοῦ Πνεύματος τὴν δρόσον δεξάμενοι, ἐν πίστει κραυγάζομεν· Εὐλογεῖτε τὰ ἔργα, Κυρίου τὸν Κύριον.

Τροπάρια.

Λόγον ὡς λύχνον φαίνοντα εἴληφα, ἀλλʼ ὡς ἄνους τοῖς ἀλόγοις ὑπέκυψα, ὁ ἄθλιος πάθεσι, καὶ ἐν σκότει, κακίας πορεύομαι πάντοτε.

Ὁ Κύριος ἐγγὺς ὡς πιστεύομεν, μερίμνησον ψυχή μου καὶ μὴ κάθευδε, ἀγρύπνησον βόησον ἐγρηγόρως, Οἰκτίρμον φιλάνθρωπε σῶσόν με.

Μαρτυρικά.

Γευσάμενοι ἐνθέου γλυκύτητος, πικρίαν τῶν ἀλγεινῶν ὑπεμείνατε, καὶ νῦν ἐνηδύνεσθε, θειοτάταις τοῦ Λόγου μεθέξεσι Μάρτυρες.

Εἰσήλθετε πρὸς θείαν κατάπαυσιν, ἐτύχετε καλῶν ὧν ἠλπίζετε, πανεύφημοι Μάρτυρες· διὰ τοῦτο ἀξίως ὑμᾶς μακαρίζομεν.

Θεοτοκίον.

Ἐλύθη τῆς κατάρας τῷ τόκῳ σου, Παρθένε τὸ ἀνθρώπινον φύραμα· τὸν γὰρ Παντευλόγητον, εὐλογίαις τὰ πάντα κοσμοῦντα, ἐκύησας.

Κανὼν τῶν Ἀσωμάτων. Τὸν μόνον ἄναρχον.

Οἱ πᾶσαν ἔφεσιν, πρός, Θεὸν μεταθέντες, καὶ ταῖς ἐκεῖθεν ἐντρυφῶντες ἀκτῖσιν, Ἀρχάγγελοι, τοῖς ὑμᾶς ἀνυμνοῦσιν, αἰτεῖσθε ἐκτενῶς, συγχώρησιν πταισμάτων, δοθῆναι εἰς αἰῶνας.

Νόες ὑπάρχοντες, καθαρώτατοι πάσης, ἀπηλλαγμένοι ὑλικῆς προσπαθείας, ὦ Ἄγγελοι, διασώσατε πάντας, τοὺς πόθῳ σὺν ὑμῖν, Χριστὸν ὑπερυψοῦντας, εἰς πάντας τοὺς αἰῶνας.

Θεοτοκίον.

Φῶς τὸ ἀπρόσιτον, Θεοτόκε Παρθένε, ἐν τῇ γαστρί σου δεξαμένη ἀφράστως, ἐφώτισας τοὺς ἐν σκότει τοῦ βίου, δοξάζειν εὐσεβῶς, Χριστὸν τὸν προελθόντα, ἐκ σοῦ ἀνερμηνεύτως.

ᾨδὴ θʹ. Ὁ Εἱρμός.

Τὴν ὑπὲρ φύσιν Μητέρα, καὶ κατὰ φύσιν Παρθένον, τὴν μόνην ἐν γυναιξὶν εὐλογημένην, ᾄσμασι μυστικοῖς, οἱ πιστοὶ μεγαλύνομεν.

Τροπάρια.

Ἰδοὺ ἡ κρίσις ἐγγίζει, καὶ κατακρίσεως ἔργα, κτησάμενος, ἐμαυτόν, ἀπογινώσκω, Δικαιοκρῖτα Χριστὲ ὁ Θεός, μὴ κατακρίνῃς με.

Ὡς ἡ πιστὴ Χαναναία, Ἐλέησόν με, βοῶ σοι· ὡς τὴν συγκύπτουσαν πρὶν ἀνόρθωσόν με, τοῦ βηματίζειν ὀρθῶς, πρὸς τὰς τρίβους σου φιλάνθρωπε.

Μαρτυρικά.

Συναπεκδύσασθε πᾶσαν τῷ ἱματίῳ κακίαν, καὶ ἐπενδύσει σφοδρῶν μαστίγων, δόξης καταστολήν, ἑαυτοῖς Ἀθληταὶ προεξενήσατε.

Ἡ θεία χώρα τῶν ζώντων, Σιὼν ἡ ἄνω τε πόλις, τῶν πρωτοτόκων, ὑμᾶς λελαμπρυσμένους, ταῖς καλλοναῖς Ἀθληταί, τῶν ἀγώνων ὑπεδέξατο.

Θεοτοκίον.

Φωτιστικαῖς φρυκτωρίαις, τοῦ ἀνατείλαντος Λόγου, ἐκ σου Παρθένε ἁγνὴ καταύγασόν με, ἁμαρτιῶν καὶ παθῶν, ἐν τῷ σκότει καλυπτόμενον.

Κανὼν τῶν Ἀσωμάτων. Πανύμνητε τῶν οὐρανῶν ὑψηλοτέρα.

Ἐλλάμψεσι, θεαρχικῆς φωτοχυσίας, ἐνηδόμεναι πᾶσαι, χορεῖαι τῶν Ἀγγέλων, τὸν δεδοξασμένον Θεόν, ἀπαύστως ἀνυμνοῦσι, καὶ δοξάζουσιν ἀεὶ μεγαλύνοντες.

Ῥυσθῆναί με, τῆς τῶν παθῶν ἐπικρατείας, ὦ Χερουβείμ, Σεραφείμ, Δυνάμεις, Ἐξουσίαι, Ἄγγελοι, Ἀρχάγγελοι, Ἀρχαί, θρόνοι τε ὁμοῦ, καὶ Κυριότητες Χριστὸν ἱκετεύσατε.

Θεοτοκίον.

Ὡς Μήτηρ νῦν, πρὸς τὸν Υἱόν σου Θεοτόκε, παῤῥησίᾳ χρωμένη, τοὺς πόθῳ σε ὑμνοῦντας, ῥῦσαι ἐκ πταισμάτων, καὶ νόσων καὶ κινδύνων, ἵνα πάντες σε ἀεὶ μεγαλύνωμεν.

Εἰς τὸν Στίχον τῶν Αἴνων.

Ἀπόστιχα Στιχηρά. Ἦχος βαρύς. Κατανυκτικά.

Ὡς τὴν συκῆν τὴν ἄκαρπον, μὴ ἐκκόψῃς με Σωτὴρ τὸν ἁμαρτωλόν, ἀλλʼ ἐπὶ πολλῷ τῷ ἔτει, συγχώρησίν μοι δώρησαι, ἀρδεύων μου τὴν ψυχήν, τοῖς δάκρυσι τῆς μετανοίας, ἵνα κᾀγὼ καρπὸν προσενέγκω σοι ἐλεημοσύνης.

Στίχ. Ἐνεπλήσθημεν τὸ πρωΐ τοῦ ἐλέους σου, Κύριε, καὶ ἠγαλλιασάμεθα καὶ εὐφράνθημεν ἐν πάσαις ταῖς ἡμέραις ἡμῶν· εὐφρανθείημεν ἀνθʼ ὧν ἡμερῶν ἐταπείνωσας ἡμᾶς, ἐτῶν, ὧν εἴδομεν κακά. Καὶ ἴδε ἐπὶ τοὺς δούλους σου καὶ ἐπὶ τὰ ἔργα σου καὶ ὁδήγησον τοὺς υἱοὺς αὐτῶν.

Οὐκ ἔτι κωλυόμεθα.

Ὡς Ἥλιος ὑπάρχων δικαιοσύνης, φωταγώγησον τὰς καρδίας τῶν σοὶ βοώντων, Κύριε δόξα σοι.

Στίχ. Καὶ ἔστω ἡ λαμπρότης Κυρίου τοῦ Θεοῦ ἡμῶν ἐφʼ ἡμᾶς, καὶ τὰ ἔργα τῶν χειρῶν ἡμῶν κατεύθυνον ἐφʼ ἡμᾶς, καὶ τὸ ἔργον τῶν χειρῶν ἡμῶν κατεύθυνον.

Μαρτυρικόν. Ὅμοιον.

Τὴν μνήμην τῶν ἁγίων σου ἀθλοφόρων, ἑορτάζοντες, σὲ ἀνυμνοῦμεν, Κύριε δόξα σοι.

Δόξα· καὶ νῦν. Θεοτοκίον. Ὅμοιον.

Τὸ Χαῖρέ σοι προσάγομεν Θεοτόκε· τῶν Ἀγγέλων γὰρ ἀνωτέρα ἐδείχθης, Θεὸν κυήσασα.

__________

ΕΝ Τῌ ΛΕΙΤΟΥΡΓΙᾼ

Οἱ Μακαρισμοί. Ἦχος βαρύς.

Ὡραῖος ἦν καὶ καλὸς εἰς βρῶσιν, ὁ ἐμὲ θανατώσας καρπός· Χριστός ἐστι τὸ ξύλον τῆς ζωῆς, ἐξ οὗ φαγὼν οὐ θνῄσκω, ἀλλὰ βοῶ σὺν τῷ λῃστῇ· Μνήσθητί μου Κύριε, ἐν τῇ Βασιλείᾳ σου.

Ὡς ἡ πιστὴ Χαναναία κράζω, ἐν ὀδύνῃ τῆς καρδίας μου. Ἐλέησόν με Σωτήρ, ὡς ἀγαθός· καὶ γὰρ ψυχὴν ἀπάσαις, ταῖς μεθοδείαις τοῦ ἐχθροῦ, ἔχω κινδυνεύουσαν, καὶ χειμαζομένην δεινοῖς.

Τὰ Χερουβείμ, Σεραφεὶμ καὶ Θρόνοι, Ἀρχαὶ καὶ Δυνάμεις ἀεί, Ἀρχάγγελοι, Ἀγγέλων αἱ στρατιαί, καὶ τῶν Κυριοτήτων, καὶ σοφῶν Ἐξουσιῶν, δῆμοι σε δοξάζουσιν, εὐεργέτα Κύριε.

Μαρτυρικόν.

Τὰς τοῦ ἐχθροῦ, πονηρὰς ἐπάρσεις, πρὸς Θεὸν ἀνυψούμενοι, κατέῤῥαξαν τελείως οἱ ἀθληταί, καὶ νικηταὶ ὀφθέντες, ἐν χαρᾷ τοὺς οὐρανούς, νῦν περιπολεύουσι, δόξῃ ἀπαστράπτοντες.

Δόξα.

Τὸν ἄναρχον, προσκυνῶ Πατέρα, σὺν Υἱῷ καὶ τῷ Πνεύματι, τὴν ἄκτιστον οὐσίαν καὶ συμφυῆ, τὴν κτίσασαν τὰ πάντα, ἐκ τοῦ μὴ ὄντως θεουργῶς, ἥτις καὶ Τριάς ἐστι, καὶ Μονὰς γνωρίζεται.

Καὶ νῦν. Θεοτοκίον.

Ταῖς ἡδοναῖς μολυνθεὶς τοῦ βίου, ἐπὶ σὲ τὴν ἀμόλυντον, κατέφυγον Παρθένον, μώμου παντός, καὶ ἐγκλημάτων ῥῦσαι, τὴν παναθλίαν μου ψυχήν, ὅπως μακαρίζω σε, τὴν Ἀειμακάριστον.